Een ambitieus doel
Het fietsseizoen 2017 begon voor mij met het stellen van een ambitieus doel. Een tijdrit rijden van 100 km! Als onervaren wielrenner met nog maar 1 seizoen ervaring, is dit de ideale motivatie om gedisciplineerd te blijven om mijn doelstelling te behalen. Maar alleen en zonder inschrijving voor een leuk evenement hoef ik aan niemand verantwoording af te leggen. Ik dacht dit gaat niet werken, dus besloot ik om mijn trainingsschema via mijn website en Strava bij te gaan houden. Met betrokken volgers voel ik me geroepen om dit strak bij te houden om niet af te gaan. Nu ik voor mijn gevoel verantwoording moest afleggen voor mijn volgers merkte ik dat dit zeer motiverend werkte.
Mijn doel is geboren
Om dit gevoel te vergroten besloot ik mij het doel te stellen om mee te doen met de Tri-Together Triathlon van Almere. Samen met Marco een ervaren marathon loper en Karin een ervaren triatlon atleet besloten we ons klaar te maken voor de Tri-Together Triathlon van Almere. Om een lang verhaal kort te maken, besloot Karin niet mee te doen. Waardoor de hele uitdaging niet door kon gaan. Wat nu…?
Ploegentijdrit
Al zoekend op internet kwam via Facebook het evenementen Red Bull kop over kop voorbij. Red Bull kop over kop is een ploegentijdrit die bestaat uit een team van 5 medestrijders. De volgende uitdaging is gevonden! Maar hoe kom ik aan nog 4 medestrijders? Op zoek gaan dus. Als eerst besloot ik om medestrijders te vragen die ik het afgelopen jaar heb leren kennen, Jordi en Martijn K. Waarvan ik weet dat die behoorlijk hard kunnen fietsen. Al gauw had ik 2 medestrijders gevonden, maar met z’n dreeen redden we het niet. Gelukkig via het netwerk van Martijn K vonden we nog 2 medestrijders. Het team is compleet!
Het dreamteam
Dat dacht ik… Binnen enkele weken kende het team echter al meerdere wisselingen, totdat Paul van Snelverzet Hoogland aan het team werd toegevoegd. Via zijn netwerk hadden we eindelijk het team compleet: Harold, Martijn A, Paul, Marcel (ikzelf) en Sander.
Met mijn ervaring en trainingsjaren zorgde dit voor behoorlijke zweethanden.
Echte toppers
Harold, Martijn A en Paul hebben jaren ervaring en rijden bij Snelverzet Hoogland. Je kunt dus spreken van trainingsmaatjes en Sander is een ‘echt’ tijdrijder met gemiddelde snelheden boven de 40 km/u. Met mijn ervaring en trainingsjaren zorgde dit voor behoorlijke zweethanden. Geen enkele wedstrijd ervaring. Waar ben ik aan begonnen? De lat is nu wel heel erg hoog.
Mijn ervaring met het racefiets trainingsschema
Tijdens de voorbereiding van de Tri-Together Triathlon van Almere heb ik, met behulp van mijn eigen ervaring als sport- en gezondheidsprofessional en de informatie van Wielersportinfo.nl, een racefiets trainingsschema ontwikkeld. Het schema is ontworpen om kracht, uithoudingsvermogen en efficiëntie te verbeteren.
In de eerste weken hield ik me perfect aan het schema en boekte ik goede progressie. Halverwege mijn trainingsschema werd echter mijn zoon Liam geboren. Dit prachtige moment bracht een grote verandering in mijn leven. Ondanks gebroken nachten en nieuwe verantwoordelijkheden besloot ik het schema aan te passen en door te zetten. Het was een uitdaging, maar ik heb veel geleerd over balans vinden tussen trainen en gezinsleven.
Tijdens de voorbereiding heb ik een racefiets trainingsschema ontwikkeld. Meer over het belang van goed herstel en supercompensatie lees je in dit artikel.
Verkouden, ziekjes en last van mijn keel
Drie weken voor Red Bull kop op kop begon mijn weerstand te kwakkelen. Verkouden, grieperig en last van mijn keel maken het allemaal niet makkelijker. Maar opgeven is geen optie! Ik laat me niet uit het veld slaan.
Voorbereiding
De eerste weken gaat mijn conditie en snelheid omhoog. Ik voel me lekker en heb alle vertrouwen. Op 1 augustus 2017 pak ik mijn eerste PR. Heerlijk! Wat een voldoening.
Met de vele wisselingen in het team en de geboorte van mijn zoon, maar ook de agenda’s van de overige teamleden is het moeilijk om gezamelijk een trainingsrit te plannen. De eerste trainingsrit reden we pas een week voor de start van Red Bull kop over kop. Mijn persoonlijke doelstelling deze rit was 100 km. Het tempo die dag lag dusdanig hoog dat ik na 70 km moest opgeven wegens kramp en besloot om naar 80 km naar huis te gaan.
“Mijn zelfvertrouwen had een behoorlijke deuk opgelopen.”
Tijdens Red Bull kop over kop rijdt iedereen verschillende afstanden: Harold (100 km), Martijn (80 km), Paul (60 km), ikzelf (40 km) en Sander (25 km). Mijn afstand tijdens Red Bull kop over kop is 40 km, dus na het volbrengen van 70 km was ik redelijk gerustgesteld. Helaas heb ik de hele week last gehad van mijn spieren waar de kramp in was geschoten en alsof niet erg genoeg was werd ik weer verkouden. Wat een ellende! Tot aan de start van Red Bull kop over kop ben ik verkouden geweest.
Bucket list
Mijn zelfvertrouwen had een behoorlijke deuk opgelopen, maar opgeven is geen optie! Na meer dan 65 trainingen dit jaar wilde ik mijn missie volbrengen. Ik ben zo dichtbij. Dit moet ik van mijn bucket list kunnen afvinken.
De dag van de wedstrijd
Na een overnachting met de boys in een bungalow in Drenthe gaat de wekker al vroeg. De dag van de wedstrijd is aangebroken. De spanning is voelbaar! Na nog een korte check kom ik er achter dat mijn achterband lek is en we deze eerste moeten vervangen. Paul met zijn vingervlugge handen vervangt de binnenband in 2 minuten. Vervolgens doet de fietspomp het niet meer. Gelukkig hadden we nog een fietspomp uit de oude doos. Mijn band is weer hard. Al hebben we geen flauw benul hoeveel bar… We kunnen op weg.
Wie, wat, waar
We besluiten om Martijn af te zetten in Bakkenveen. Ik en Harold rijden door naar de start, waar we Sander ontmoeten en Paul gaat rechtstreeks op de racefiets naar Appelscha.
Oh Nee, mijn remkabel
Al gauw na het uitladen van mijn racefiets kom ik er achter dan mijn voorrem aanloopt. Na de lekke band en nu mijn rem, begint de spanning, stress op te lopen en loopt mijn vertrouwen opnieuw een deuk op. Totdat Sander aangeeft om naar de Canyon stand te lopen. Na wat prutsen besluiten ze mijn remkabel te vervangen en wat dacht je… opgelost. Wat een opluchting! Nu nog mijn band op juiste spanning brengen. Ook dat lukt! Mijn racefiets is ready. Nu hopen dat mijn benen niet opgeven…
We besluiten Harold bij de start aan te moedigen, om vervolgens naar onze eigen startplaats te fietsen. Mijn startplaats is in Een en die van Sander is in Zeijen. Nog ff kunnen we met elkaar opfietsen, om elkaar succes te wensen, dan splitsen. Onze wegen scheiden. Ik sta er nu alleen voor… Een beetje in fietsen kan geen kwaad, want een goede warming-up is het halve werk.
“Alleen dwalend door de weilanden begint de spanning die al hoog was, behoorlijk toe te nemen.”
Opgeven is geen optie
Alleen dwalend door de weilanden begint de spanning die al hoog was, behoorlijk toe te nemen. Alles gaat door mijn gedachten; mijn beperkte ervaring, het materiaal waarop ik fiets, de ervaring van het team, de onrustige laatste trainingsweken, hoe voelen mijn benen nu, etc. Ik dacht vooral: wat er ook gebeurt vandaag… opgeven is geen optie!
Mijn startplaats in Een
Aangekomen in mijn startplaats zet ik mijn fiets tegen het hek. Kijk om mij heen en zie een aantal Tacx’en staan. Fietstrainers om warm te fietsen. Ik vraag aan een van de medewerkers, hoeveel tijd ik heb als mijn team door de sensor heenrijdt om mijn fiets uit te Tacx te halen. Hij zegt: 1 tot 2 minuten. Natuurlijk!!! Moet ik in 1 tot 2 minuten mijn fiets uit te Tacx halen, dat gaat niet werken? Dus besluit ik een rondje in de buurt te rijden. Klote, dit werkt ook niet! Ik hoor de omroepinstallatie niet, zo kan ik niet op tijd reageren als mijn team door de sensor rijd.
“Tijdens het plassen hoor ik… TEAM MOTIVATION rijd door de sensoren!!!”
Door de zenuwen ben ik in 15 minuten wel 4x naar de toilet geweest. Plots komen de eerste teams door de sensoren heen rijden. De omroeper en het enthousiasme van de rijders is merkbaar, voelbaar. Klaar staan! Nee, eerst nog een keer naar de Toilet. Ik besluit de bosjes te kiezen! Tijdens het plassen hoor ik… TEAM MOTIVATION rijd door de sensoren!!!! Waaaaaah, op mijn fietsschoenen REN ik zo snel mogelijk naar mijn fiets. Ik pak mijn fiets ga startklaar staan in het start gebied. Wat een spanning! Waar blijven ze… Ik besluit te fietsen. Na 100 meter nog geen team motivation, 200 meter nog geen team motivation, 300 meter en jaaaaaah ze komen er aan. Spanning is omgeslagen in adrenaline! KNALLEN!!! Ik hoor mijn medestrijders schreeuwen: RIJDEN, RIJDEN!!!! Dus GAS GEVEN. Zoals verwacht start ik voorop. Ik knal de eerste km’ers met 40 km/u weg.
NEE!!!! Toch geen kramp…
We zijn lekker op dreef en mijn benen voelen goed. De eerste 20 km gaan voorspoedig. Wat een heerlijk gevoel. Snelheden ronde de 40 km/u!!! Nog nooit heb ik zo lang, zo hard gereden! Totdat we de achterband van Harold horen sissen…. Nee, toch niet lek???? En JA hoor, lek! KLOTE! We gingen zo lekker. Stoppuhhhh! Dit is balen we moeten een binnenband gaan vervangen en weer komen de gouden handen van Paul van pas.
Al stilstaand voel ik mijn benen opblazen… Wat is dit voor gevoel… Ik hoop niet dat dit het fietsen gaat beïnvloeden. Al gauw merk ik dat het gevoel weer wegtrekt. Zal wel komen door de slechte warming-up of het plots stoppen om de binnenband van Harold te vervangen. Wat maakt het uit… We moeten snel verder. De tijd loopt gewoon door, dit gaat ten koste van onze gemiddelde snelheid!
Supersonische tijdritfiets
Na 25 km pikken we bij de laatste stop Sander op. Iedereen blij, want we kunnen nu de laatste km’ers met z’n vijfen in Sander zijn wielrijden. Sander heeft een supersonische tijdritfiets, dat beloofd wat.
Hij pakt de koppositie. We kunnen ff herstellen… Nou, dat had ik gedacht… WIND TEGEN! Toch wel andere koek. Precies hetgeen wat Paul wel ligt. Zelfde tempo gewoon door stampen, rond de 38/40 km/u! Dit gaat toch echt wat te snel voor mij… Ik BLAAS mijn benen op!
Wat een gevoel, wat een overwinning
Langzaam zie ik mijn team van mij wegfietsen. Ik probeer te schreeuwen maar daar heb ik de kracht niet meer voor. De pijn in mijn benen ontnemen mij mijn ademhaling compleet. Ik probeer met 35/38 km/u terug in het wiel te komen, maar dat lukt niet. Weer schreeuwen en uiteindelijk wordt er gereageerd. Sander schiet me te hulp en besluit mij te duwen… WAT EEN HELD!
Ondanks zijn hulp ga ik nog steeds kapot! Please benen, laat me niet in de steek! Achter aan in de groep in het ene laatste wiel, merk dat mijn hartslag langzaam terugloopt en voel ik mijn kracht weer terugkomen. Ik kan weer KNALLEN! Wat een TEAMWORK! Mijn dank is groot!
Naast elkaar gaan we door de finish. Wat een euforisch gevoel! MEDESTRIJDERS we hebben onze missie volbracht! Red Bull kop over kop was onvergetelijk! Wat een gevoel, wat een overwinning.
Nu ben je vast nieuwsgierig naar onze gemiddelde snelheid:
| Bakkenveen | 00:32:00 | 39,02 km/h |
| Appelscha | 01:05:14 | 37,87 km/h |
| Eem | 01:31:52 | 38,30 km/h |
| Zeijen | 02:01:23 | 36,97 km/h |
| Netto tijd | 02:43:07 | 37,15 km/h |